Pagina:Dell'Eneide stroffoggiá in zeneise (f. 1-37).djvu/35

Da Wikivivàgna

58
Fàtte un pó vegní in cuóe, Puoére clemente,
Che tanto tempo fà ti t'è[sic] degnaóu
Promette che un dì ancòn ra Teucra Gente
Haveré ra Romanna generaóu;
E che ro sangue illustre dro valente
Teucro con ciù való saré innovaóu
In Gente da imperá ra Terra, e Má:
Ro sò Destin chi l'hà possúo fermá?

59
Sta speranza me andáva nodrigando;
E l'eccidio Troiàn, chi me acoráva
(Un Fuoéto con'un'atro compensando)
Soffríva, che ro fin me consoráva.
Ro presente doró mandáva in bando,
Che ro venturo giubilo speráva;
Mà sempre un stesso Fuoéto ri affatiga.
Quande haverà muoé fin tanta fatiga?

60
Antenore Troiàn puoè francamente,
In miezo à i Grieghi esserciti aggiraóu,
Passá re Terre dra Schiavonna gente,
Restando da i Liburni asseguraóu:
Superá dro Timávo ra corrente,
Donde con nuóeve brazzi aceleraóu
A ro Má o corre con fracasso orrendo
Re vexinne Campagne destruzendo.