Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/571

Da Wikivivàgna

Diaf. Testamento! e percose?

Arg. Perchè o çerca Meghi come l’ærba niçça, per portâi con lê.

Diaf. Che giorno desgraziaò è mai questo!

Arg. Sareiva megio, che gh’andasse o sciô Geronzio, che de Dottoî de Lezze me creddo che non ne saccian cose fâ.

Ger. Ben voentea, son chì pronto.

Arg. Se ve sbrighæ o troverei ancon in casa de sò barba.

Diaf. De sò barba?

Arg. Scì, o sciô Tarquinio.

Diaf. Comme! o l’è quello do quæ o m’hà rotto cante votte a testa?

Arg. Giusto, quello mæximo.

Ger. Osciù no perdemmo tempo. De chi lì, son doî passi, farò tutto o poscibile, e quando besœugnasse rescattaro con di dinæ, in un momento son chì de retorno con Grilletto. (parte).

Arg. Dubito c[']o posse riuscighe.

Diaf. Percose? oxello de mal'auguio?

Arg. Perchè, sto sciô Ofiçiale o l’è un mû da dinæ, ricco de trenta miria lire strelin-ne de rendia, fœura da sò paga, e coscì, zoenotto com’o l’è l’han zà fæto governaò de quello brutto paize do Marganasciar.

Diaf. Ancœu tutti i diavi se son descadenæ contro a mæ casa.