Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/473

Da Wikivivàgna

gan ciù à pensâ sorve de mi, che non ne vœuggio fâ dro ninte.

Ott. Non ve dubitæ, che son à ro fæto dre vostre intençioin.

Fab. E mi vaggo fin d'aora à deciârâte[sic] mæ erede universale, e fâte patron de quanto ho à ro mondo.

Ott. Han da crepâ de raggia tutte dôe. Conoscio ro sò umô. Stævene quieto. Sò cose gh'ho da dî. Poi tornerò subito à dâve conto de tutto (via).


SCENA IX.
Fabriçio, Pasquin-na.


Fab. Aime mì! doppo che ho fæto questa ressoluçion me poæro recoverao, me sento ciù leggiero, son squæxi guarío. Cose te pâ, Pasquin-na?

Pasq. Caro sciô patron, e chi è mai quello, chi posse dezapprovâ un-na ressoluçion de sta fæta, chi pâ zittâ int'ro scagno dro dottô Bódiçon, s'o foîsse vivo, o dro quondam Lardo Manuçio? Hei fæto un'açion degna d'un Lisciandro Magno.

Fab. Cose gh'ha da fâ Lardo Manuçio, Lixandro Magno, cera de nescia?

Pasq. Sò assæ; mi non ho de lettera. O sarà Quinto Curçio.