Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/450

Da Wikivivàgna



Fab. Ho dri âtri parenti.

Pasq. E comme! e quanti!

Fab. Che stan con l'archibuxo à l'œuggio, e con ri denti tanto longhi à aspetâ che tiræ ro gambin.

Ott. Sciô Barba, ve prego à no metteme int'ro numero de questa sorte de gente.

Fab. Ve conoscio abastança.

Ott. Ra vostra salute m'è ciù cara, che lutto l'oro dro mondo.

Fab. Ne son persuaso, e vorræ vendicâme de tutta questa turba d'eredi, con fâghe un despeto, çercandome un-na person-na savia e de mæ genio, per lasciâghe tutto quello che ho, e mettera à stâ ben.

Ott. Sei sempre patron de fâ quello che ve pâ e ve piaxe.

Pasq. Non me creddo, che che posse êsse ciù bello gusto à ro mondo, comme quello de vei un muggio de gente, che aspêtan con desiderio ra morte de quarche parente streito, e poi, quando se leze ro Testamento, non se sentan manco nominæ. Per vei un-na scena de questa sorte, vegniræ de mille migge lontan.

Fab. Quantunque sæ persuaso e convinto per ri acciacchi che ho, d'êsse campao longo tempo: e con tutti ri malanni che prœuvo de sciatica, de tosse, de podraga, obligao a