Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/376

Da Wikivivàgna

Mon. Là, là, là ciù a ponente.

Ber. Mi te daggo un sciacca denti; spiégate mêgio.

Mon. Ma mì non so cose fâghe, se non ra veddei.

Ber. A non saræ miga ra casa dra sciâ Lucreçia?

Mon. (pensa). Dra Sciâ Lucreçia? Giusto quella appunto æla un-na speiza da signor? Cose ve pâ!

Ber. L'è verissimo, ma percóse ra scià Lucreçia hâla venduo ra casa?

Mon. Ma... non se sá mai l'avegnî. Ghe sarà stæto dre desgraçie; e quello ch'è de pêzo, gh'ha patío un poco ra testa. Ma cose diggo un poco! a l'è matta.

Ber. Matta? me ne despiaxe tanto tanto. Meschinetta!

Mon. E ri sò parenti gh'han levao ro manezzo. Ro figgio poi, chi è un deslògio, o l'ha degolao ra casa per ra meitæ de quello che a vareiva (che imbroggio)!

Ber. Se quando son partío a non aveiva de figgiœu.

Mon. Comme, a non aveiva de figgiœu?

Ber. Te diggo de nò, e de nà.

Mon. Dunque o sarà sò nevo, o sò neçça.

Ber. Me despiaxe dro sò mâ! ma cose stemmo