Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/342

Da Wikivivàgna


Mom. Scì signor.
Ger. E con chì?
Mom. Con un Zoveno de bon-na grazia, chi se ciamma Ottavietto, figgio d'un çerto sciò Argante.
Arg. O questa è bella, che incontro!
Ger. Presto conduine dove a se trœuva.
Mom. Non ei da fâ âtro, che intrâ in casa.
Ger. Passæ avanti, seguitæme, seguitæme sciô Argante (via tutti resta Tib.).
Tib. (a parte). E questo l'è un de quelli caxi sorprendenti.


SCENA IX.
MONODDA, TIBURÇIO.


Mon. E ben, Tiburçio, cose fâ a nostra gente?
Tib. Gh'ho doe notiçie da date, un-na che l'affare do sciò Ottavietto l'è accomodao. A nostra sciâ Giaçintin-na s'è trovao, che a l'è Figgia do sciô Geronzio, e o caxo a portao, che questo matrimonio era za convegnuo fra i doî Poæri, quello da Figgia, e quello do Zoveno. L'âtra che i doî vegi fan de menaççe spaventose contro de noî, e particolarmente o sciô Geronzio.
Mon. Questa non vœu dî ninte. E menaççe no m'han mai fæto mâ, e son nuvere che passan sorva a testa.