Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/340

Da Wikivivàgna
SCENA VII.
GERONZIO, ARGANTE, TIBURÇIO.


Ger. Ah caro Sciô Argante, son chi pin de desgrazie.
Arg. E mi pezo che voî sciô Geronzio.
Ger. Quello faccia de sbiro, boia de Monodda, con un-na furbaia da galeotto o m'atrapao çinquecento scui.
Arg. E o mæximo pendin da forche de Monodda, con un'âtra furbaria, o m'ha attrapao duxento doppie.
Ger. O non s'è contentao de piggiame i çinquecento scui solamente, ma o m'ha trattao d'una manera, che ho vergogna a parlane. O me a pagherà.
Arg. Vœuggio co se ne regorde fin ch'o campa da vendetta, che penso de fâ.
Ger. E mi pretendo de dâ un exempio mai ciù visto e sentio.
Tib. (a parte). Ho poia, che ghe sarà a mæ parte per mi ascî.
Ger. Ma caro amigo, non v'ho ancora dito tutto. Aprœuvo a un-na desgrazia ordinariamente ne sole vegnî un'âtra. Me ero consolao con a speranza d'avei mæ Figgia, e aora sento da o mæ Ommo, che l'è tanto tempo, che a l'è partia da Trieste, e se