Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/300

Da Wikivivàgna

mette in dœuvera tutto o tò talento, chi sà sciortî da tutto quello, ch'o vœu.
Mon. Nò, nò, amaççæme ve diggo.
Lean. In grazia non pensâ ciù a quello chi è stæto. Pensa a dâme agiutto in quello che ho de bezoegno.
Ott. Oh caro Monodda! Bezœugna che ti te rendi a fâ quarcosa per o sciô Leandro.
Mon. Cose ve pâ doppo un'avania de questa sorte?
Lean. Te prego a scordate a mæ cœullera, e de voreime assiste.
Ott. E mi uniscio e mæ preghere a quelle do sciô Leandro.
Mon. O me stà sciù o cœu questo insulto!
Ott. O via: che non se ne parle ciù.
Lean. Monodda caro ti me vœu abandonâ in queste circostanze così fatali per o mæ amô?
Mon. Fâme un affronto coscì all'improviso come questo?
Lean. Confesso che ho torto.
Mon. Trattame da pendin da forche, da birbo, da infame, da bricon, da spia?
Lean. Ne sento tutto o desgusto, che se posse imaginâ.
Mon. Mettime a spâ a o peto per passame da un-na 39 parte all'âtra?
Lean. Te domando perdon con tutto o cœu, e son chi in zenogge a i tò pê (s'ingi