Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/255

Da Wikivivàgna

che l’afferro con queste dôe tenagge meistre (mostrando le braccia) ro tegno forte, comme se o foîsse inciôdao. Me ghe slanço coi denti int’ro naso, e ghe ro spuo in terra netto. Ro reverso per terra, e con un pê sciù ra pança... ciaffe... sc[c]iœuppa ra vesciga con un fracasso comme a se foîsse stæta un-na moschettâ, e perchè per desgraçia poco avanti o l’aveiva collao un-na balla de ciongio, a resâta[1] tanto forte, che a passa[2] da banda à banda ro lœugotenente. Se creddan ch’agge sparao un-na pistonâ, e lì via tutti à gambe. Tiro un pontapê a ro barrexello, chi fuzziva, con tanta força, che tutto ro pê fin à mêza gamba gh’intra int'ro setto. No posso ciù arrancâro, e ro spavento ghe dà tanta força, che o me fè cazze in terra, e se me strascinò derrê ciù de vinti passi. A' ra fin arranco ra gamba; ma bezœugnò che andasse a caza a fameghe mette un-na brennâ.

Fab. Pe ro forço che aveiv[i] fæto. Sciô Ormondo, a l’è de peizo questa.

Orm. Ve ne porræ contâ dre miggære de queste. Ma vegnimmo a noî, sciô Fabriçio. Mæ poære m'ha dito, che sei vegnúo à çercaro per retrattâ ra parolla dæta de spozâ mæ sœu. Ælo vero?

Fab. Sì, Signor, con mæ despiaxei. Ma...

  1. resâtà
  2. passà