Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/227

Da Wikivivàgna

cœu se son fæti familiari. Ma comme saremmo insemme, guarirei. Addio, sciô Fabriçio. Me pâ un’ora mille anni d’avei meza dozen-na de belle róbe, per levâme da dosso queste rebellêre. Vaggo in campetto da ro Seattê à fâ incetta de quello chi me manca; poi manderò ro conto à casa vostra, perchè voî ro paghæ. (via).


SCENA V.
Girœummo, e Fabriçio.

Gir. Sciô Fabriçio, hò piaxei de trovâve donde v’ho lasciao; perchè son stæto pregao da un giojellê mê amigo à dîve, che avendo sentío che çercavi un anello de diamante per ra vostra spozâ, o saræ in caxo de servîve. O ne hà un giusto à propoxito, e d’un prexo conveniente.

Fab. Sciô Girœummo galante, non hò poi tanta premura.

Gir. Comme! burlæ? cose vœu dî sta cosa? dov’è andæto tanto fœugo ch’aveivi int’ro gippon poco fa?

Fab. Ve dirò. Me van passando per ra memoria çerti dubii in materia de matrimonio, che me dan da pensâ; onde primma de passâ avanti vorræ examinâ ben questa faccenda, e che me spiegassi un sœunno ch’ho