 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
7
Se ven re Rondaniñe
Vegnúe da cà de Dio:
Fan tutte ro sò nio;
Ma uña l'è sconsolâ.
Un cacciao là in Ponçeivera
Gh'ha fæto uña descarrega,
E a poveretta vidova
De ficco a l'è restâ.
8
Tutto dì sciù un sambugo
Cianze ra tordorella,
Ch'a pâ uña ciattella,
Ni se vœu attaxentâ:
A l'ha ri doroî coliçi,
A se deslengua in lagrime,
Perchè ro sò cillenio,
Meschiña! o l'ha lasciâ.
9
In fin s'ho da dî sccetta
Ra veritæ ben pura,
Me pâ che ra natura
Incliñe à conversâ.
Fan l'amô fin re nespore,
Re peire, meire, e perseghe,
Re fighe, ri bricoccoli,
E pestello e mortâ.
10
Mi gh'ho int'ri pê uña cagna
Ciù dura che uña pría.
A' l'è bella finía,
Se pœu morî, crepâ.
