Pagina:Chittarin 1772.djvu/163

Da Wikivivàgna


Ben veddo, quanto re çittæ de fœura (3)
Fan per impoverîme;
E ogni dì à sò vantaggio ne fan scœura,
Streppandome d'intorno
Qualche rammo ciù nobile e sublime.
Ma non faran che lasce
D'êsse feconda ciù Zena ogni giorno.
Donde se streppa l'un, un altro nasce
D'oro fin, vigoroso comme quello,
Da deventâ fra poco ancon ciù bello.

10
Mira deçà. e in così dî ghe brilla
Sciù ra contraria façça
Da ri œuggi allegri limpida e tranquilla
Luxe, chi se destende
Comme raggio à levante, e ro trapassa.
Oh bella vista! scôrre
Per træto immenso l'œuggio, e non l'offende
Ombra de lumme smorto, ni gh'óccôrre
Fadiga à scórze. Tutto è Sô schillente
De mezo giorno, ò d'argentin nascente.

11
Longa lista de splendide famigge
In secoli desteize,
De Poæri illustri luminoze figge,
De nommi e onoî coverte,
Quanti ne dà ra Porpora Zeneize,
Vestîe dell'orofœuggio
Cantao sciù tante çittare, e in averte
Istorie assegurao, tanto che l'œuggio,
Chi re vedde ogni dì, non ghe riflette,
Marcian con re sò insegne antighe e sccette.