Pagina:Berio m.r. II 1.6.djvu/73

Da Wikivivàgna


et li pecchai te perdonava:
or è morto sun la croxe.

10.
O Gabrielo da ce mandao,
tu me diesti «gracia pinna»:
lo to saruo si m'è cambiao,
che de dolor e' son regina!
Oimè, lassa mi tapinna,
tu me diesti che era beneita!
Guarda se e' posso esser dolenta:
lo mio fijor è morto in croxe.

11.
Tu me diesti cum doce voxe:
Maria, conteigo è lo Segnor.
Or te respondo: ma è sum la croxe.
morto in mezo de doi lairon.
Oimè, angero pin de amor,
tu fosti misso d'alegreza,
et aora allo cor e' ò si gran tristeza,
quando lo goardo sun la croxe.

La salutacion de la santa croxe.

1.
De te sarve, santa croxe,
erboro d'amor piantao!
Tu portasti lo doce fruto,
chi lo mondo ài sarvao.

2.
De te salve, santa croxe,
arboro piantao de amore,
chi portasti lo fruto doce,
chi ài sarvao li peccaoi!
Or chi non sente lo to dozor,
degna croxe e veraxe?
Per ti fo faita la doce paxe
de la guerra de lo pecchao.