Pagina:Archivio Glottologico Italiano, vol.14, 1898.djvu/77

Da Wikivivàgna

Template:RigaIntestazione

citae de soa mainera, so e che piu propheta[1] a homo la mara uentura cha la bonna. Che quando la bonna par bem agurossa, ella ingana monti homi e imprexonna quelli chi l’uzam per faoci sembianti, e destorba ueraxi bem per soe luzenge. Ma la rea mostra per so cambiar no aueir pointo de stao, e inssegna e deliuera quelli chi cognossem soa faossa bianssa, e si como sauia, per ussaio de tribullaciom atra monti folli a ueraxi bem, per la forssa de lo crocho de soa auerssitae. Te tu a pocho so, che aspera fortunna t’a descouerto li cor de toi amixi? Che quando ella se parti da ti, si ne porta li amixi che ella t’auea dao, e te lassa li toi, che si caramenti aueressi acatao, se tu te fossi cognussuo, quando tu sembiaui esser biao. Aora che tu ai trouao cognossenssa, toa ueraxe amiga, chi [e] piu preciossa e piu te de esser cara de tuti aotri bem, si te compianzi aueir perdue toe richesse.„


VIII. Hic Propheta laudat amorem fidelium amicorum, ostendens quod nichil dulcius[2] uera[3] amici[ti]a potest esse.


Or piaxesse a lo Segnor
per so docissimo[4] amor,
si como ten lo mondo inseme,
detornar le cosse streme,
5in so che bate la lensa
(c) de ueraxe prouidencia[5].
Chi fa che li alimenti
retenem si conssamenti
le fortunne, la grande unda,
10che la terra no proffonda;
lo iorno fa per sol luxir,
e note per lunna sihairir.
Per tal amor se dem sostrar
le creature de mal faa,
15honorar e seruir
quello chi couem obeir:
per forssa[6] in lo eternal[7]
giorno de Pague trionffar[8],
segondo che[9] ouerao
20aueremo [e] meritao.


Libro III.


Incipit liber tercius, in quo ostendit quod ipse no[n] uadat in misseriam suo reatu et quod de amissione rerum temporallium no[n] dollendum est.


I. “O souram confforto de cor dessaxiai, chi per la uirtue de toe sentencie e per lo dolssor de to canto me ay si recreao, che e cognosso mi no esser impar[10] a le innaffre de fortunna! Per che no me despiaxe l’agror de li remedij de che tu ai faito menciom, ma li quero cum ardor d’oir.„ Dixe Propheta: “Bem cognosso che atentamenti ai oio nostre parolle e intendo la dispoxiciom de to cor; ma le cosse chi romannem sum piu ponzente cha quelle che tu ay receuue, anchor che quando tu le aueray receuue elle sum si doce, che tu arderai tuto de oir e saueir unde noi intendamo de (d) menar[te][11]„ “E in che logo?„ dixe B. Dixe Propheta: “A ueraxe bianssa che sompna to cor, per so che anchor no la po scoxir.„ “E te prego, — dixe B. — che ne mostri questa ueraxe bianssa.„ Dixe


  1. Certo il copista intese Propheta, onde è probabile sia invece da leggere profita.
  2. Qui sopprimo nil.
  3. uerame
  4. dotissimo
  5. Questi versi, abbastanza brutti ed oscuri, mancano a B e F. Il resto è tutto travisato, nè corrisponde alla rubrica.
  6. È forssar[se]? O va con forscia pr. 60, 24? Oppure è da corregger possa, cioè pöša ’poi’?
  7. trionffar
  8. eternal; è correzione ovvia, ma forse insufficiente.
  9. Sopprimo un e.
  10. ingoar; cfr. il lat.: me imparem... esse non arbitrer, e il frc.: que ie ne sui pas despareil.
  11. manar.