Pagina:Archivio Glottologico Italiano, vol.14, 1898.djvu/62

Da Wikivivàgna

Template:RigaIntestazione

Libro I.

I. E[1] chi prudencia solleiua insegnar
de gram materia e bem ditar,
e de studio portaua[2] la fior,
or me compiansso cum gram dollor.
5Le Mussete chi indicio
sum a rissmar e principio,
che e imprexi in zouenessa,
[358a] me restoram in uegiessa;
che aotra cossollaciom
10no me ual a goarixom
de langor, in che e sum uegnuo,
deber, descarnao e chanuo.
Morte me fa gram torto,
chi no me prende tosto,
15e pu che ella me assataua
quando e me delletaua,
aora si me abandonna,
che ella me parea si bonna
a trame de l’angustia,
20unde e sum per industria.
Amixi, per che apellao
me auei uoi bem agurao?
Che me stao no era certo,
quando fortunna m’a somerso[3].


I. Hic ostendit, Proffeta quomodo uenit ad consollando[m] ipsum in habitu pulcre mulieris.


Comtemplando me dollor, parceme ueir unna dona monto ancianna, da aueir in grande reuerencia, cum li ogi monto ihairi, mostrandosse per-fiaa de grandessa de dona, e aotra fia cresser tam fim a lo cel, tanto che li mei ogi no la poeam ihairi. Vestia de uestimenta delicatissima e duraber, che monti za forssam de strassar, in la qual era [b] scripto de sota in su, como a scharim, in parolla grega, chi signifficha Proffeta, so e Praticha[4] e Teoricha. Quando ella ui le Mussete chi me conffortauam, ella se ne mostra de corossar, digando: “Vagam uia questi rubaodi chi no dan remedio a dollor, ma lo acressem, cum dollsor inueninao e spinne d’africiom[5] trayando li cor de li homi, strenzando lo gram fruto de raxom per soe luzenge.„ E disse: “Lassenme goarir questo maroto, chi e stao norio de nostri costumi.„ Laor quelli repreixi inssim deffora uergognoxi, e mi chi auea li ogi turbai e lacrimoxi no cognossea bem soa grande aotoritae, e como xboio atendea pur a ueir so che ella farea. E ui-lla aprossimar a mi, remirando mea fassa angossossa, digando la inffrascripta rixma per nostra turbaciom:


II. Boeciom sicud mirabilliter doctum[6] hic laudat Proffeta, quod vidit ipsum, tantis scientiis innumerabillibus expertum et approbatum, grauari dolloribus et mente.


O raxom, d’omo lumera,
chi deschazi in tal maynera
e deue neigra e oschura,
mantenente che te cura
5de terrenne affliciom!

Template:PieDiPagina

  1. Se nel cod.; ma ho corretto col testo francese, che ha Ie. Certo è uno degli errori soliti nelle majuscole miniate, aggiunte dopo.
  2. portaui
  3. Il cod. ma fomerto. Si confronti il testo francese nel Delisle, loc. cit.: N’estoit pas certain mon estat Quand si bas fortune me abat. L’assonanza in luogo di rima non può fare difficoltà.
  4. Patriarcha
  5. de fereciom
  6. Il ms. dolce, più sotto tante scientie. Del resto sarebbe fatica sprecata il tentar la correzione di simili rubriche: tutt’al più si può cercare di renderle, quando riesce, intelligibili.