Pagina:Archivio Glottologico Italiano, vol.14, 1898.djvu/54

Da Wikivivàgna

Template:RigaIntestazione

la uita de Mallasel mille agni. Chainna aue um fijo lo qua aue nome Jarech, e fo la uita de Chainna octo cento agni. Jarech aue um fijo chi aue nome Enoch, e fo la uita [de] Jarech octo cento e quaranta e doi agni. Enoch aue um fijo chi aue nome Matusalem, e quando Enoch aue trexenti sisanta e cinque agni, si lo leua lo nostro segnor Dee e missello in lo pareizo terresto. Matusalem aue um fijo chi aue nome Lamech, e fo la uita de Matusalem noue cento e uinti doi agni. E cossi fo compia la prumera generaciom, la quar aue generacium noue.


[f. 5a] V. Como lo nostro segnor Dee comanda a Nohe che ello feisse l'archa. E incomensa la segonda etae.

Quando Noe aue cinque cento agni, inzenera trei figi, Sem Chaim e Iffech. E in quello tempo eram cressui monti mai in lo mondo, tanto che lo nostro segnor Dee disse, che ello era pentio che ello auesse faito lo omo im lo mondo. E disse a Nohe: “E uoio abissar tuto lo mondo e destruer tuti quelli chi uiuem soure la terra; ma ti solo uoio salua, che te porto grande amor per so che solo e te o trouao iusto in questa generacium. Unde e te comando che tu faci unna archa de bom legname, chi sea bem acetaa[1] e bem inuernisa dentro e deffora, e sea de questa grandessa, per longessa goa trexenti e per largessa goa sisanta. E farai in questa monti sorai e monte camere e intreraige ti e toa moier con trei toi figi e con soe moier dentro, che solamenti ti e lor o trouai iusti soure la terra, e meteraige dentro de tuti animai, cossi de bestie como de animai[2] e oxeli, in li quai e spiricto de uita; de piascum um par, masiho e femena, aso che ello ne romagna semensa, imperso che tuti li atri morram per le aigoe de lo deluuio.” E lantora Noe misse mam a l’arca. E quando ella fo liura de far, segondo che Dee li auea comandao, ello se ge recogie dentro com soa moier e com soi figioi e com le lor moier e com tuti li animai. E quando ello gi fo dentro bem serrao, lo nostro segnor Dee auri tute le fontanne de abisso e pioue quaranta di e quaranta nocte, per si grande forsa, che tuto lo mondo fo pim de aigoa, in guiza che ella monta soure lo mondo quaranta goa e soure le montagne chi eram in terra. E l’arca andana soure le aigoe como unna naue. E quando le aigoe sessam, l’archa romaze in Erminia, soure unna grande montagna, chi e ata pu cha nisunna aotra che homo sapia. E quando Noe aue cognosuo che monti iorni era che l’arca era staita ferma, ello auri unna de le fenestre de l’archa e goarda, e ui che ello era in logo aoto e ui che la terra era couerta de aigoa ancora. E manda um corvo deffora, lo quar troua la terra tuta couerta de carne morta e ma[n]gia e no aue cura de torna anche[3]. E quando Noe vi che lo coruo no tornana, l’atro iorno manda unna columba, la qual trona a ello a l’ora de uespo e adusse in becho unna rama de oliua uerde [5b]. E quando Noe la ui, si regracia Dee de quelle marauegie. E poa stete trei iorni e in cauo de trei iorni manda la columba unna atra fia, e torna a ello de presente e uolaua in ato e no uosse intrar dentro, per dar a intende a Noe che asai trouaua da mangiar. Alaora pensa Noe che bem poiua insir fora de l’archa e cassa fora tuti li animai e tuti li oxelli, chi eram in l’archa. E alaora incomensa a

  1. acetao; potrebbe rispondere ad ’assettato’, ma sarà da correggere acementaa con R, che ha simentada.
  2. Cfr. R: totes animalies axi com reptilies com de besties com deles volataires.
  3. anche; credo sia sbaglio di lettura per a nohe; de tornar a nohe R.