Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/75

Da Wikivivàgna

99
Avendose Colombo averto ô passo
Verso Ferrante addosso ô se ghe caccia;
Con man robusta ô ghe tratten ô brasso,
E da ô timon a viva forza ö scaccia:
Quello acceccôu dä raggia, cö scciumasso
A-ä bocca, e rosso comme fêugo in faccia,
Rapidiscimamente ô sfoddra ô stilo,
E ô s’avventa a-ô so Cappo pe ferilo.

100
Pronto l’Eroe con un spuncion gaggiardo
O respinze l’indegno, e a-ô tempo stesso
Fissandolo ne-i êuggi con un sguardo
De compascion, de sdegno e de dispresso,
Incauto, ô criava, ciarlatan boxardo,
Che furia te strasciña a tant’eccesso?
A cose, miserabile, ti tendi?
Cose ti speri? cose ti pretendi?

101
A queste voxi, in ton severo e franco
Proferie da Colombo, ô reo sorpreiso
O restava avvilio, tremante, gianco
In faccia, e con ô stilo ato e sospeiso:
Ma Fernando, ch’ô stava a-ô poæ da fianco
Dall’atto indegno vivamente offeiso,
Pronto ô l’alzava a spâ contro l’inqueto
Ribelle in atto de ficcâghea in peto.

102
Fermate, l'Eroe lesto a trattegnîlo,
Un delirio perdoñighe, ô ghe cria:
Ghe baste a so vergêugna pe punîlo:
N’ammacce un’opea umanitaria e pia
O sangue umano!... e ti l’infame stilo,
Filologo imbecille, cacciao via;
Sarvite a penna: forse ti scriviæ
Ben presto e nostre glorie e a to viltæ.