Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/603

Da Wikivivàgna

23
Ma rie façeiva tûtti comme matti,
Vedde i Indien svignâsea da-e sciortie
Ciù spicce quacci quacci, comme gatti
Mortificæ pë cacce mâ riûscie;
E i Spagnolli a-ô contraio fâ mille atti
E smanie d’arraggiæ, addentâse e die,
Dâ casci a l’erboo, e giastemmâ a cocagna
E ô mondo nêuvo e ô vegio, i Antille e a Spagna.

24
Mentre se van retiando questi nêuve
Desgraziæ, Temo ô sata a mezo allôa:
Lê ch’ô l’ëa destro e asperto e no gh’ëan nêuve
Di Zeneixi e furbaie in tâ demôa:
Mentre façeivan quelli e primme prêuve
Intorno a l’erboo, ô se gh’è misso ä côa,
Pe aspetâ che inciastrando i primmi ô brûtto
Untûmme ô secche tûtto ô quæxi tûtto.

25
E l’asperto de ciù pe precauzion
O s’impe e stacche de brancæ de tæra
Pe nettezzâ i avanzi de l’unzion;
Poi a-ô legno slançandose ô l’abæra;
E per ben preparâse a l’ascension
Bon streito a-ô stesso e chêusce e a vitta ô særa,
E zûgando de forza e de destressa
O se mette a viaggiâ verso l’altessa.

26
Un pö spedio montando e ûn pö ciannin
Senza fermâse ne scûggiâ zù a-ô basso
O compisce duî tersci de cammin;
Ma trovando ciù spesso e mollo ô grasso
Con ciù ä çimma de l’erboo ô l’è vixin,
Ghe tocca andâ inderrê de quarche passo;
E pe despeto se gh’ammerma a forsa,
Ma lê pronto ô ricôre ä so risorsa.