Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/562

Da Wikivivàgna

7
E sûbito a-i Spagnolli van addosso
Manezzando con man robûsta e franca
Chi a lança, chi ô tamacco e chi ô piccosso:
Ghe rispondan pë rimme a l’arma gianca
Quelli atri, e i primmi i cacciàn zù in to fosso;
Ma intra ô segondo dove ô primmo manca,
E doppo ô terzo, ô quarto, ô quinto e ô sesto,
E apprêuvo ûn atro, appeña morto questo.

8
Scicchè allôa intorno a-e mûage s’impegnava
Dair arba fin ä seia uña battaggia,
Dove ô Selvaggio ûn impeto ô spiegava
E ûn gran vigô che gh’inspirava a raggia,
E l’Europeo co-i fæti ô ghe mostrava
Ch’ô n’ëa de cartapesta nè de paggia,
Crescendo de fierezza misso in mezo
A ûn rischio e a ûn guao, ch’ô no poiva ëse pezo.

9
Comme fa ûn gatto d’ûn can grosso a fronte
O quæ ô ghe baia e incontro ô se gh’avventa,
Che cö peî drito ô fa da scheña un monte,
E da côa ûn arco, e d’atterrîlo ô tenta
Sbuffandoghe e mostrando e ciote pronte;
Coscì allôa a-e streite e a so difeisa intenta
Terribile a se mostra a quell’Indien,
Benchè picciña a squaddra di Crestien.

10
Rodrigo e Bertomê fan manifesta
Non solo in quella critica occaxion
Da ommi, che han zà i cavelli grixi in testa,
Somma prudenza in quanto ä direzion;
Ma mostran anche a man robûsta e lesta,
Comme duî zovenotti, ne l’azion;
E se fan vedde ne-ô comando e a-i atti
Abili capitañii e boîn sordatti.