Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/528

Da Wikivivàgna

31
L'êuio storbio do pescio ô l'è pe quello
Popolo ûña bevanda favorita,
Tanto ch'ô a trêuva do vin moscatello,
Anche quando ô l'ha ô rançio, ciù squixita;
L'è per lê ûn boccon megio che ô nasello
O che ô loasso boggio o a treggia frita,
Di oche de mâ, de foche a carne dûa
Affûmegâ, sûcida e meza crûa.

32
O vestimento ô l'è coscì pe-ô sesso
Maschile che pe-ô sesso femminin
Sempre da stofa mæxima e do stesso
Invariabile antigo figurin,
Non mai lavôu, nè guæi cûxio de spesso;
Perchè là braghe, robe, e berrettin
Tanto a-ô giorno d'êuveî quanto a-ô solenne
Son a pelle de foche, oppù de renne.

33
Son cabanne formæ senz'arte e speisa
(Cioè de perteghe rûsteghe ûn gran rêuo
Con a mæxima pelle sciù desteisa)
O tañe da figûa d'ûn forno vêuo,
Fæte de neive, che lazzù a fa preisa,
Comme a Zena a câçiña de Coguêuo,
O recuvio e ô retio contro l'eterno
Rigô eccessivo d'ûn perpetuo inverno.

34
O vestî e ô pitto a caccia a ghe i procûa,
Pe-a quæ mille pericoli ô l'affronta;
E aôa ô stâ do mâ zeôu in sciä cresta dûa
Quaccio quaccio acquegôu co-a lança pronta
Vixin a quarche larga spaccatûa
Pe colpî a foca quando a galla a spunta
Pe respiâ l'aia o pe montâ in sciö giasso,
E piggiâghe êuio, carne, pelle e grasso.