Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/164

Da Wikivivàgna

Così, tosto ch’a væ’ l’occaxion
De fâ ra sò faççœura,
Da lesta a l’esce fœura,
Bellamente a me mette a ro landon.
15Figge, a dixe, l'è chì l’appassionao.
Mirǽ che cera fûta!
Ogni poco de sdûta,
O ve cazze a ri pê chì strangosciao.
Meschin! ò voî levǽro d’angonia,
20Ò che tra chì e un’ora lê va via.

Tutt’assemme, con fâ de l’astiççâ,
Ò che a cara re gronde,
Ò ch’a no me responde,
Solo quarche parolla attoscegâ.
25S'a væ’ che no ra çerco ni ra frugo,
Torna a cangiâ bandera,
Con fâme un pò de cera,
Tutto a fin de tornâme a mette in sugo.
Pâ che apointo con l’œuggio a me sozzonze:
30Ballin, burlo così per fâte ponze.

In questo dî, con quarche novitǽ
D’areña ò de gærette
A me scorre e remette
A força de careççe graffignǽ.