Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/158

Da Wikivivàgna

9.
A questo segno è, Añima mæ, reduto
Ballin, che per ti solo è in questo ballo:
Quello Ballin dre Care tanto instruto,
68Tra ri pescoei pescao comme un corallo:
Chi, per moǽ no lasciâte, ha resoluto
Veggiâ re nœutte intreghe comme un gallo;
Che a ro dì tanto osserva ri tœu passi,
72Per leccâ ro terren donde ti passi.

10.
Così, con demandâ fin’a quest’ora
Giustiçia, sença un minimo recatto,
Saçio dro mondo, e pin fin’a ra gora,
76Destomagao, ne daggo in terra un scciatto.
Miro ra terra, e in vei ch’a m’addolora,
Scôrro ri scœuggi solo comme un matto;
Se ben ri scœuggi, onde m’ascondo e scappo,
80M’odian, perchè con lagrime ri scciappo.

11.
E, tra lô giastemmando ra sò sciorte,
Dixan, che ra mæ muxica è villaña;
E che atretanto ha dro villan ra morte,
84Cointo a no me fâ dâ de settemaña.[1]
Se me lamento mi, lo sbraggian forte:
Dâ campañe a martello ódo ogni taña;
Nì voxe gh’è tra lô sì tronca e moçça,
88Chi no preghe a Ballin ro mâ dra soçça.

  1. Non esigendo da me conto minuto, &c.