CAP. II. 5
sciurtià u cappu che u deve guidâ u mæ populu d’Israele.
7 Allùa Erode u l’ha ciammòu da rescuzu i Remaggi, e u s’è infurmòu precisamente da lu in che tempu gh’ea apparsa a stella.
8 E mandanduli a Betlemme u g’ha ditu: andæ, infurmæve quantu puei du figgieu, e quandu l’aviei truvòu fæmelu savei, perchè mi ascì vadde a adorâlu.
9 I Remaggi avendu sentie queste parolle da u re, sun partii; ma eccu che a stella che aveivan vista in oriente a l’andava avanti a lu, fintantu che arrivà surva u leugu duve stava u bambin, a s’è affermâ.
10 Quandu han vistu a stella, han pruvòu ün grandiscimu piaxeì.
11 E intræ in caza, han truvòu u bambin cun Maria so muæ, e inchinanduse l’han adoròu, e aværti i so tezori, g’han offertu òu, incensu e mirra.
12 E essendu stæti avvisæ in seunnu de nu riturnâ da Erode, se ne sun turnæ a u so paize pe ün’âtra stradda.
13 Quandu sun stæti andæti via, l’angëu du Segnû u l’è apparsu in seunnu a Giuseppe e u g’ha ditu: stà sciü, piggia u bambin e so muæ, scappa in Egittu, e fermite