 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
E cuscì dixendu, u l’aguantò cun tütte due e muen quellu povou toccu de legnu e u se misse a sbattilu sença caitæ cuntra-e miage da stançia.
Doppu u stette a sentî se gh’ea quarche vuxiña ch’a se lamentesse. U l’aspêtò duî menüti e ninte; çinque menüti e ninte; dexe menüti e ninte!
— Hu-acapiu, — u disse alua sfurçanduse de rie e asberüfanduse a perücca — se vedde che quella vuxiña ch’a l’ha ditu “ahi”, me l’ho inmaginâ! Rimetemmuse a travaggiâ. —
E dætu che gh’ea intròu adossu ‘na gran puiia, u pruvò a cantâ pe fâse ün pô de curaggiu.
Intantu, pôsòu da ‘na parte u picoççu, u piggiò in man u ciünettu pe ciünâ e tiâ a pulimentu u toccu de legnu, ma dementre ch’u ciünava in sciü e in zü u sentì a sollita vuxiña ch’a ghe disse riendu:
.jpg)
— Finiscila, ti me fæ u bulittigu insci-u corpu! —
Stavotta u povou meistru Çeexa u cheite zü cumme fürminòu. Quand’u l’arvì turna i öggi, u s’atruvò assettòu pe tæra.
A sö faccia a pàiva transfigüâ, e sciña a punta du nazu, de muæla, cumm’a l’ea squæxi senpre, a gh’ea vegnüa türchiña da-a gran puiia.
.jpg)
