Pagina:I pastoi a-o prezeppio1897.djvu/11

Da Wikivivàgna

— 10 —

B. Fæ i fæti vostri e no ghe stæ a pensâ.
G. Addio. Vaddo (parte poi ritorna).
B. O Segnô o ve mande ben!
Pe un’öta o se ne[sic] andæto. Ommo cujoso!
O l'è bon comme o pan, ma o l’è nojoso.
E o torna indietro. Cose ghe sovven?
Cöse ve manca? No seì mai ciù lesto
D’andâ e vegnî Poi voeì sbrigave presto.
G. T’ò ancon da dî unna cösa ch’a l’è questa:
Che quando sö lontan ti fasci fèsta.
Ciammite due comæ, ciamma i vexin;
E leva a-a meizia a pûa; insa o bottin;
Evviva l’allegria,
Che lo[sic] padron de cà o l'è andæto via!
B. Ancon de queste cose ho da sentî?
Chi l’è chi ve fa in casa economia?
Voiatri quando sei nell’osteria?
E de nêutte tornæ ciocchi de vin,
Con a bolletta vêua senza quattrin?
G. Eh via, Beddin. Ho dïto un pö pe rie.
(Co-e donne chi vêu stâ senza raoxìe,
Bezêugna serrâ i êuggi per no vedde;
E se ve-e contan, fä mostra de credde;
Se no ve fan portâ e braghe sguarræ,
E fä poi di zazun no comandæ).
B. Ve sento seì parlâ da voî in ti denti!
G. Oh ninte, ninte, vaddo pei mæ venti (Parte).
B. Pensæ se no ne me a vêuggio un pö sciallâ,
Za che comando mi, con mæ compâ.
Due lazagne co-o pesto ben condìe;
Un gotto de vin nêuvo e due rostie.
Anzi finn-a d’anchêu, perchè o l'a dîto,
Ghe-a vêuggio giusto fâ proprio polîto;
E vêuggio rescioame un pö o mæ chêu