O Cicciollâ 1930/Seiann-a de staea a-o porto

Da Wikivivàgna
O Cicciollâ de Françesco Pissorno
Seiann-a de staea a-o porto
lasciòu inalterâ a grafia do "Cicciollâ".
[p. 43 modifica]
Seiann-a de stae a-o porto
(A revista da Çittae, da O Canocciale de Savon-na pe l’anno 1848)


Lùnna in çê non ne lûxiva.
Che seianna deliziosa!
Unna aietta finna finna,
Profûmâ proprio d’arzillo
A treppava lì vixinna
Sorve o mä, ch’o l’ea tranquillo,
Fêua che quando o mogognava
Co’ a streppinna chi o sveggiava,
E sospiando o paiva dî:
Eh via!... lascime dormî.
Tûtte e votte che, meschin,
O doveiva resätâ,
Se veddeiva drento a o mâ
Mille belli lûmettin,
Che lûxivan comme argento,
Ma brillavan pe’ un momento.
Tutt’in gìo, vaerso a costea,
Lûxe, çaerto, non ghe n’ea:

[p. 44 modifica]

Ma ghe paiva un pö de fûmme,
Unna specie de barlûmme.
Ma no poeivo descrovî
Che un vapô sottî sottî,
Ch’o formava ûnna tendinna,
Da ciù bella mussolinna,
Che desteisa sorve a o mâ
Sein a l’ûltimo orizzonte,
A lasciava trapelâ
A meitae de quarche monte.
Tûtto o mondo o se a dormiva;
Fêua che a stae sempre adesciâ,
Che sciû in aia a mantegniva
Tûtto o fêugo da giornâ:
E frettando di mazzetti
De belliscimi bricchetti,
A formava çaerte strisce
Che schittavan comme bisce,
E, a o momento che lûxivan,
Tûtt’assemme scomparivan.