Ms. Ricci 176/A ro Sig. Ferré

Da Wikivivàgna
Poesie in lengua Zeneise de Giurian Rosso
A ro Sig.r Ferré scusando ro manente chi gh'haveiva serroù ra porta dra casa appixoná ch'o no puoeiva andá in tra villa.
Da-o ms. Ricci.176, Arch. Stor. do Comun de Zena, www.storiapatriagenova.it.
azonto quarche acenti: acento grave = vocale curta, acento aguçço = vocale longa, -où = dittongo
[p. 81v modifica]
A ro Sig.r Ferré scusando ro manente chi gh'haveiva serroù ra porta dra casa appixoná ch'o no puoeiva andá in tra villa.


Carissimo patron,
In questo ponto capita un garzon
Con re vostre lamente
Per conto dro manente,
A ro qua mi ho parloù
Tutto resta aggiustoù;
Ma mi per verité
Non aspetava muôe
Che per un s[c]ciavo de comme se ciamma,
Così a meza lamma,
O dovesse li subito in un sato
Ciodeve da vei dato,
Obrigandove a gove li confuso
Re delitie dra villa da un pertuso.
Mi per contra pretendo,
Per dí comme l'intendo
Ch'a despeto dro mondo
Ve possé ben sciorá de zimma in fondo.

[p. 82r modifica]

Per nisciun verso ghe vorrei dá danno,
Ma rustica progenies no l'intende;
Si che in restreito lié s'è passoù má;
Ma se l'è un'aze che ghe posso fá?
Da puoescia fuo de lié
Non posso manco stá sciù so moggié,
Ch'a v'ha feto così de murasson
Vegní ra stissa senz'occasion;
Ma per sò conto non me piggio tedio,
Perchè mi sò, che vuoi
Porté sempre con vuoi
Da trovaghe ra stiva, e ro remedio,
E in ta conformité ni ciù ni manco
Veggo ben, che per l'uga e pe re fighe
Vuôi gh'andassi a ra vitta pe offerighe,
S'a ve ne dava un s[c]cianco,
Che vuoi vorreivi per no andá in ere
Daghe in man atretanto chi ro vuoere,
Ma se queste zabette
N'han de giudizio chi no ghe ro mette,
Non gh[']è atro verso solo fito fito
Intraghe pe ro verso, che v'ho dito;
Oltre che puoé, per quanto posso vei,
Comme vuoi me scrivei,
Vuôi no mancassi, per significaghe,
Che non oe mancá forma de mostraghe;
Onde per questo mi chì sciù doi pé,
Perchè mi sò, ch'a questa Donna chì,
Non ghe manca ra forma ancora a lié
Ve mett'oura denanti, che da puoe

[p. 82v modifica]

Vuoi che sei grand'e grosso, havei studioù,
E con ra forma vuoi sei ben'nformoù
In fin cose ghe vuoe:
Donca a resta aggiustá,
Senza stá ciù a pricá,
Ch'in sta nostra miseria
Ra forma non può stá senza matteria,
Per questo concrudemmo
Ma senza stá a dí atro s'intendemmo.