De le questioim de Boecio/Libbro II/2

Da Wikivivàgna
De le questioim de Boecio
2 - Hic Propheta in perssona fortune disputat cum Boecio, ostendens eum non debere conqueri de fortuna, cum omnia temporallia sub fortuna laborent.
ms. Franzonian 56, 357a-386a, pubricæ inti "Studj Liguri" da l'E. G. Parodi inte l'Archivvio Glottologgico Italian, vol.14, 1898
notte do Parodi

[p. 59 modifica]II. Hic Propheta in perssona fortune disputat cum Boecio, ostendens eum non debere conqueri de fortuna, cum omnia temporallia sub fortuna laborent.


“O homo, per che te biassmi tu de noi? che torto te fassemo noi? quai bem t’auemo noi leuao? Prendi tal zuxe como tu uoi a piaezar contra de noi de la possessiom de richesse de honor e dignitae; e se tu poi prouar che mai homo [p. 60 modifica]mortal n’auesse propria segnoria e crerò che so che tu ay perduo fosse to. Quando natura te misse for de lo uentre de toa maire, nuo de ogni bem, e te receuey e te nory de mee richesse. E so te fa impaciente contra de mi, che e te foi tropo fauoraber e t’aministray piu dilligentementi, cha monti aotri, e avironai ti de gloria compia. Or no te compianzi za che no te fassemo alcum torto. Richesse e honor e bem sum de nostro drito e me seruem, como camairere lor done; quando e uegno elle uennem, quando e me parto elle se partem. E [d] affermo che se li bem che tu pianzi perdui fossem staiti toi, tu no li porressi perder. Lo cel a gram poeir de menar lo bello iorno e poi de cassarllo per tenebrie de noite; e l’aire d’aimpir la terra de fior e de fructo e poi de conffonderlla de iassa e de zer, e lo mar a so drito de esser unna fia dellecteiuer e suaue e aotra fia oriber per uento e per tempesta. Cossi e de nostra maynera, unna fiaa montar e aotra fia dessender. Monta sum la roa se te piaxe, a pato che quando e reuozo no te tegni[1] a mal se tu dessendi. No te menbra(r) de Cressio, rey de Lidorio, che Litullus[2] dotaua tanto, chi poi lo misse a tal conditiom e destruciom, che ello fo menao a lo fogo per arder, se[3] no fosse unna gram piobia chi lo deliuera? Ai tu obliao che Paulles, rey de Perssia, uegne a si gram misseria che ello piansse de pietae?[4] De che sum le canssoim de li iugollai, d’aotro cha de fortunna chi tanto se stramua e serue[5] si improuistamenti? Za ay tu lezuo che in la porta de Iupiter eram doi tonel, l’um pim de bem e l’aotro de mal, e [f. 363a] za t’amo noi dao piu de bem cha de mal, ni anchor te amo abandonao, per che tu dei sperar de megio, e no xmarite in demandar unna leze per ti sollo, chi e in comum reame de tuti.


II. Propheta in perssona fortune arguit hominum voluntates, qui nunquam possunt thessauro vel pecunia(m) saciari.


Se tante[6] como [in] lo mar
e [in] l’aire oxelleti e serenne,
fossem stelle in lo firmamento,
chi aministrassem tuto tempo
fortunna [a] li homi coueoxi,
oro, argento e doim precioxi,
za per so no cesseream,
ma pu(r) semper aueir uorream,
che se tuti fossem inffoxi
no seream per so saolli.
Aotra guissa de piu aquistar
cercheream e in terra e in mar,
che quando couea e piu richa
assai e piu auara e trista.

  1. tegneir
  2. Cirus F.
  3. e se
  4. Un po’ meno bizzarramente F: Aussi as tu oublie comment paulus quant il ot pris le roy de perse (’Persi regis’!) et il le vit a si grant misere qu il en ploura de pitie.
  5. soruem?
  6. tanto