A ro segnó Gian Giaccomo Rossan

Da Wikivivàgna
A ro segnó Gian Giaccomo Rossan
de Solitaio Academmico Affetoozo
pubricao inte "Lode do seeniscimo Tomaxo Spinnoa", Zena, Pavon, 1614
[p. 39 modifica]
DRO MESMO.
A RO SEGNÒ GIO. GIACOMO ROSSAN.


Ro giorno che de Zena fui rò Cè
Pe ra gran luxe Spinnora chiù bello,
Rossan vui Spinorassi un carrattello
D'eloquenza chiù dozze che ro me,

Chi me tirà con tanto gusto à lè,
Che ghe lasciei à proo ro servello,
E subito accordei ro sigorello,
Per un poco esalà l'annimo mè:

Ma temo ben se mi ghe dago drento
In dì re virtù vostre à ra Cittè,
Che farò serto quarche frittà brava,

Perche tocco sì mà ro me instromento
Che se Orfeo re montagne à lè tirava,
Mi sarò calamita de sassè.

Per questo è megio assè

[p. 40 modifica]

Che mette ro me pìnfaro intra stacca
Per nò veime ben nizzo senza racca
Con quarche brutta tacca
Perche in lodà facondia de tà menna
Besognereiva fà forza de schenna,
Mi meschin non ho venna,
E se voresse dìne unna ramà
Appenna savereiva comensà,
Cante chi vò cantà,
Che se ben mi son bon per honoràve
Me conoscio ignorante per lodàve.