Çittara zeneize/Rimme çivî/Mæ cœu, se ro croâve un dì a ri pê
←Bruxo e crio comme un añima dannâ | Çittara zeneize - Rimme çivî de Mæ cœu, se ro croâve un dì a ri pê |
Quanto ciù ro çervello me lambicco→ |
Zena, Franchello, 1745 notte do Prien |
XII.
Mæ cœu, se ro croâve un dì a ri pê
Foisse un sódâ tra noî ro nostro cointo,
Quanto a mi, l’averǽ per un pan vointo,
Per levâmeve un giorno d’adderrê.
L’un’e l’atro dirǽ: Laodao sæ Dê!
Mi sarǽ fœu d’un tanto laberinto;
Voî, zà che fæ de mi sì poco cointo,
Giubileressi sciù ri sette Çê.
Ma perchè, vitta mæ, ra veggo nasce,
Che, se ben sarò morto e sotterrao,
No ghe sarà moǽ verso che ve lasce,
Purgo donca deçà ro mæ peccao.
Onde pœu stâ che ancora un dì v’incasce,
Che a torto son da voî sì tormentao.