Lûnäio zeneize 1932/E spighe e o papavëo

Da Wikivivàgna
Lûnäio zeneize pe l'Anno bisesto 1932 de Ore Leo
E spighe e o papäveo


[p. 86 modifica]
E spighe e o papäveo


In sce un campo de gran sciûsciava o vento
e, comme foïsan onde,
se mesciavan, leggiere, e spighe bionde.
E quelle ciù pesanti se chinavan
finn'a in tæra e a baxavan,
comme riconoscenti
d'ëse nate e cresciûe coscì fiorenti.

Ghe n'ëa però de belle
che sorpassavan, snelle,
de ûn bon parmo e anche ciù
quelle co-a testa in zù,
e, pe däse do ton,
dixeivan: Ne fæ proprio compascion!

Un papäveo ponsò, che o l'ha sentïe
o pensa: che bon chœu
han queste spighe, äte, regaggïe,
sentî quante caitæ,
prœuva no ghe ne vœu,
questo o l'è o segno vëo da nobiltæ,
vœuggio fâ comme lô
elevame in sce i ätri, e fäme önô.

Ti me fæ proprio rïe,
ghe rispose ûn costetto de viovetta
ascöso in te l'erbetta,
e spighe che ti veddi coscì ardïe
sporzise tûtte in fœua
son con a testa vœua,
mentre quelle che chinn-e se ne stan
son carreghe de gran.

Ve creddeì che o papäveo o se ne stesse
e che o se ricredesse?
Manco pe rïe! Sûperbio ed ostinôu
co-e spighe vœue o s'è sempre accompagnôu,
e, benchè a segge cösa da fâ raggia,
de vedde o fen e a paggia
che son ciù riverii, ciù rispettæ
de spighe che dan tanta ûtilitæ,
a l'è eguale però in te tûtto o mondo:
e prie pesanti, se ne van a-o fondo,
e o proverbio o no falla,
e sûcche vœue staïan de lungo â galla!