22 No impedî ti, kí, o sò fatale andâ :
Coscì se vœ lasciù duve se pœ
Quanto se vœ, e ciù no dimandâ ».
25 L’é questo di gren centi o primmo sœ’
Che se me fa sentî. Sun zà vegnûo
Duve o tanto lûâ o dà ûn strenzicœ.
28 Ao lúvego m’atrœvo, in t’ûn desmûo ;
Ghe bûgna e bugge comm’o mâ’ in tempèsta,
Se o l’é da venti in gruppo combattûo.
31 A boriaña inferna’, chi mai s’arrèsta,
In ta sò fûga i spíriti a strascíña :
Regïando e abborlatándoli a î molèsta.
34 Quando arrîvan davanti a’ crûa roviña,
Li sœnna l’ûrlo, e a lástima, e o lamento ;
Li che giastémman a Poistæ diviña !
37 Presto hò accapío che a ûn tä degno tormento
I peccatoï carnali ëan condannæ,
Che a raxon suttométtan ao talento.
40 Comme i stronelli sun da e äe portæ,
In te l’ûvèrno, a piña e larga keña ;
Coscì quello sciòw i spíriti dannæ:
43 De çà, de là, de sciù, de zù o î remeña ;
Ni gh’é sperança che a î confòrte mai,
No diö de quete, ma de minô peña.
46 E comme e grûe van cantando i sœ guäi,
De lô fândo, per l’äja, lunga riga ;
Coscì hò visto vegnî, tiando di amäi
49 Lûi, de umbre strascinæ da quella giga;
Unde diggo: « Chi en, Meystro, quelle gente,
Che l’ære incatranòw coscì o castiga ? »
52 « A primma, da bollä’ chi n’é ciù arente,
Saccï » — o me dixe — « ch’a l’é quella fëa
Gran regíña de lengue differente.
55 In ta lûxùria coscì rutta a l’ëa
Ch’a l’ha abolío de l’önestæ ogni lezze,
Pe no avéy sgrœxo da’ so vitta rëa.
Pagina:Gazzo.divina.comedia.1909.djvu/80
Câa