l’anellu de færu in man, e u piccò ün curpettin piccin.
Aspeta, aspeta, finarmente doppu mez’ua s’arvì ün barcun a l’ürtimu cian (a caza a l’ea de quattru cen), e u Pinocchiu u vidde sporzise ‘na grossa Lümaçça, ch’a gh’aveiva ‘n lümin açeizu insci-a testa, a quæ a disse:
— Chi l’é a quest’ua?
— A Fue’ a l’é in caza? — dumandò u mariunettu.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/76/Collodi_-_Le_avventure_di_Pinocchio%2C_Bemporad%2C_1892_%28page_157_crop%29.jpg/150px-Collodi_-_Le_avventure_di_Pinocchio%2C_Bemporad%2C_1892_%28page_157_crop%29.jpg)
— A Fue’ a dorme e a nu vö ese adesciâ: ma ti chi t’ê?
— Sun mi!