Ra cittara zeneize 1636/L'anno, chi ne pareiva unna Trattuga

Da Wikivivàgna
Ra cittara zeneize de Gian Giacomo Cavallo
Do Luçian Borzon
Zena, Gioxeppe Pavon, 1636
In corscivo e ligatue. Gh'amanca i acenti aguççi.
[p. 144 modifica]
DEL SIGNOR
LUCIANO BORZONE
PITTORE.


L'anno, chi ne pareiva unna Trattuga,
Veghemmo ch'ò caminna così forte,
Che l'è de l'atro Mondo sciù re porte
Staseira ò se nè và zù pe ra bruga.

E deman, sens'havei nissunna ruga,
Refrescou ri Coroi dre masche smorte,
O ven de noevo à desfia ra Morte
E Garsonetto, è tenero com'Uga.

Mà sè che l'è Ballin staghe à discorre
Son tutte rolle, son tutti nescioi,
L'è ben strenze re spalle, e lascia corre.

A Tì rè tuoe Cansoin fan tenti honoi,
Che se foisse Ma grosso come torre
Anno nisun per Tì nò puoe mori.

[p. 145 modifica]

RISPOSTA


L’anno che con re boffe de leituga
Quattro dì fà sbaffava dra sò sorte;
E ancuoe con ro baston per contraforte
Ra barba, e ri mostassi ò se giassuga;

O mostra che ro Mondo n'alleituga
Quando à fondase in le pa ch'o n'exorte,
Che le da nescio se governa à sorte,
Siben con ro so bello ò n'abbarluga.

Savio Vuoi che per fa ch'ò nò ve smorre,
Borzon, puei con ra famma dri coruoi
Ri secoli dri secoli trascorre;

Mì che canto in zeneize quattro Amuoi,
Come posso scappa de nò gh’incorre?
Questi, in pensaghe, son ri me doruoi!