Piaggio M. - Poesie 1846/Esopo Zeneize/L'Ommo, a Sûcca e e Giande

Da Wikivivàgna
Esopo Zeneize de Martin Piaggio
L'Ommo, a Sûcca e e Giande
[p. 140 modifica]

FOA LXXXIII.


l’ommo, a sûcca e e giande.


Poco lontan da ûn bell’erboo de Giande
Nascè ûn giorno ûnn-a Sûcca coscì grande,
Che senza esagerâ
A moæ de Sûcche a se poeiva ciammâ.

Passandoghe d’arente
Un ommo spûa-sentenze, dito Giaxo,
Che o voeiva fâ o saccente,
Ma che o parlava a caxo,
O stava a contemplâ comme insensôu
E Giande e a Sûcca, e doppo ben ammïôu,
O se misse a sbraggiâ:
Per bacco, che o Creatô
Quando fè queste ciante o fè ûn errô!
Pe arrëze a Sûcca grossa ûn erboo grande,
E un costettin pe-e Giande?
A Sûcca, chi ingrandisce a ciù no dî,
A sta in tæra, o pë mûäggie appeiza a un fî,
E a Gianda, chi è menûa,

[p. 141 modifica]

Da un grand’erboo per l'aja a l’è tegnûa!...
No gh’è de proporzion;

Ma mentre o batteston
Con tanta audaçia coscì o raxonnava,
De vento tiò ûnn-a bava
Che ûnn-a gianda dall’erboo o destaccò,
E in sciä punta do naso ghe piccò.

Allöa quello sûperbo in sciö momento
O cangiò d’argomento,
E o disse ben pentïo:
E cose creæ da Dio
Son tûtte fæte ben, son mi che son
Un testa d’ aze, ûn çimma de mincion,
Se a Gianda e l’ëa ûnn-a Sûcca,
Meschin de mi! a me spartiva a nûcca!

Chi ardisce fa o censô
A-i opee do Segnô,
O se pêu ben ciammâ
Audaçioso e stivâ.