Piaggio M. - Poesie 1846/Esopo Zeneize/E due porte e o Vento
Sâta a-a navegaçión
Sâta a-a çèrchia

←A Carrossa | Esopo Zeneize de E due porte e o Vento |
O Pavon e o Roscignêu→ |
FOA LXXVII.
Se levò ûn giorno ûn vento coscì forte
Che in t’ûnn-a stanza o spalancò due porte,
E quæ sbatteivan con fâ tanto sciato,
Che distûrbavan tûtto o vexinato;
E picca... e pesta... e sbatti... finalmente
Unn-a restò serrâ; ciù non se sente
Sciato nisciûn, sebben sciûsciasse o vento.
Oh voî gente majâ, piggiæ argomento
Da queste porte, quando rattellæ
Mai ciù a finieì, se tûtti dui sbraggiæ;
Voî, donne, castighæ a lenguetta affiâ,
Comme a porta tegnî a bocca serrâ,
Lasciæ ben sbatte l’atra, se taxieì
A se serriä lê ascì, coscì a finieì.
A raggia a l'è ûn vapô, che remennôu
O fa lampo, ma o mêue se soffocôu.
