 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
CAP. XIII.
51
31 U g’ha espostu ün’âtra parabula dixendu: sumeggia u regnu du sê a ünha granha de senapa piggiâ da
ün ommu e seminâ ne u so campu.
32 A l’è ben a ciü piccinha de tütte e semense; ma cresciüа che a segge a l’è a ciü âta de tütte i ærbe e a vegne un ærbu, de moddu che i oxelli du sê van a pôsâse in sci so rammi.
33 U g’ha ditu ün’âtra parabula: u regnu du sê u sumeggia a u crescente che piggiòu da ünha donna a l’ascunde in træ stæa de fainha, finchè tütta a fainha a nu segge fermentâ.
34 Gesü a[sic] l’ha ditu a ê türbe tütte queste cose in parabule, nè u parlava mai cun lu sensa parabule;
35 Perchè s’adempisse quellu che ea staetu ditu da u prufeta: arviò a mæ bucca in parabule, manifestiò cose che sun stæte segrette fin dâ fundasiun du mundu.
36 Allùa lîcensiæ ê türbe, u se n’è turnòu a caza, e se ghe sun accustæ i so discepuli e g’han ditu: spieghine a parabula da zizzania du campu.
37 E lê rispundendu u g’ha ditu: quellu che semina а bunha semensa u l’è u Figgiu dell’ommu.
38 U campu u l’è u mundu, а bunha semensa sun i figgi du regnu; a zizzania poi sun i figgi du malignu.
39 U nemigu che l’ha seminâ u l’è u diau, a rаc-
