 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
CAP. IX. 31
in questu mumeutu l è morta mæ figgia; ma vegni, metti a to man surva de lê, e a vivià.
19 E Gesü essenduse alsòu, u gh’è andætu appreuvu cu i so discepuli.
20 E eccu ünha donna che da duzze anni a pativa d’ünha perdita de sangue, a se gh’è accustâ de dietru, e a l’ha tuccòu ün pissu du so vestî.
21 Perchè a dixeiva fra lê: sulu che mi tucche u so vestî sô guarìa.
22 Ma Gesü essenduse vurtòu e vedendula u g’ha ditu: stà de bun animu, figgia, a to fede a t’ha salvòu, e da quellu mumentu a donna a l’è guarìa.
23 E essendu Gesü arrivòu â caza de quellu cappu, e avendu vistu i sünoei e ünha türba de gente che a fasseiva multu rümù, u dixeiva:
24 Retiæve, perchè a figgieua a nun è morta, ma a dorme : e lu se rieivan de lê.
25 E quandu l’è stætu missu de feua а gente, u l’è intròu e u l’ha piggiâ pe a man, e a figgieua a s’è alsâ.
26 E se n’è divulgòu a vuxe per tüttu quellu paize.
27 E Gesü partindu de là, duì orbi u seguitavan criandu e diхendu: figgiu de Davidde, aggi pietæ de nui.
28 Quandu poi u l’è arrivòu a caza, i orbi se ghe
