CAP. VIII. 27
18 Vedendu poi Gesü ünha gran türba inturnu a lê,
u l’ha dætu urdine de passâ a l’âtra spunda.
19 Allùa ün Scriba accustanduseghe u g’ha ditu Meistru, mi te seguitiò per tüttu duve ti andiæ.
20 E Gesü u g’ha ditu: ê vurpe han ê so tanhe e i oxelli du sê i so nii, ma u Figgiu dell’ommu u nun ha duve pôsâ a testa.
21 E ün âtru di so discepuli u g’ha ditu: Segnû, damme primma licensa che vadde e che suttære mæ puæ.
22 Ma Gesü u g’ha ditu: seguime, e lascia che i morti suttæran i so morti.
23 E essendu muntòu ne a barca, i so discepuli l’han seguitòu:
24 Quandu eccu s’è levòu in mâ ünha gran burasca, in moddu che a barca a l'ea cuværta da i mauxí, e lê u durmiva.
25 E se ghe sun accustæ i so discepuli e l’han adesciòu dixendughe: Segnû, sarvine, se perdemmu.
26 E Gesü u g’ha ditu: perchè eì puia, ommi de poca fede? Allùa alsanduse u l’ha cumandòu a i venti e a u mâ, e s’è fætu ünha gran bunassa.
27 E a gente a l’è restâ mâvegiâ, dixendu: chi l è mai questu che i venti e u mâ gh’obediscian?
28 E essendu arrivòu all’âtra spunda du lagu ne u