 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
108
s. MATTÈ.
ch’a se ciamma Getsemani, e u l’ha ditu a i so discepuli:
assettæve chi finchè vadde là e preghe.
37 E piggiòu сun lê Pietru e i duì figgi de Zebedèu, u l’ha cumensòu a rattristâse e ese afflitu.
38 Allùa u g’ha ditu: a mæ anima a l’è afflita fin â morte: fermæve chì, e veggiæ cun mi.
39 E andætu un pô ciü in là, u s’è chinòu cu a faccia per tæra pregandu e dixendu: о mæ Puæ, se l’ è puscibile, questu calise cu s’alluntanhe da mi; ma peâtru, nun cumme veuggiu mi, ma cumme ti veu ti.
40 E u l’è vegnüu da i so discepuli, e u i a truvæ che durmivan, e u l'ha ditu a Pietru: cuscì nun eì pusciüu veggiâ ün’ùa cun mi?
41 Veggiæ e preghæ, che nun intræ ne a tentasiun; perchè u spiritu u l’è pruntu, ma a carne a l’è debule.
42 De neuvu pe a secunda votta u l’è andætu, e u l’ha pregòu dixendu: o mæ Puæ, se questu calise u nu peu passâ sensa che u beive, segge fætu a to vuentæ.
43 È vegnüu turna, e u i a truvæ che durmivan, perchè i so euggi ean aggravæ.
44 E avenduli lasciæ, u l’è andætu de neuvu, e u l’ha pregòu pe a tersa votta dixendu ê mæxime parolle.
45 Allùa u l’è vegnüu da i so discepuli e u g’ha ditu:
