 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
CAP. XXV.
103
vegnî, benedetti de mæ Puæ, pussedeì u regnu preparòu a vuì scin dâ fundasiun du mundu.
35 Perchè ho avüu famme, e m’eì dætu da mangiâ; ho avüu sæ, e m’eì dætu da beive; sun stætu ramingu, e m’eì dætu allogiu:
36 Nüu, e m’eì rivestìu; marottu, e m’eì vixitòu; ea in prexun, e seì vegnüi da mi.
37 Allùa i giüsti rispundiàn dixendu: Segnû, quandu t’emmu vistu che t’aveivi famme, e t’emmu dætu da mangiâ; che t’aveivi sæ, e t’ emmu dætu da beive?
38 E quandu t’emmu vistu ramingu, e t’emmu allogiòu, o nüu e t’emmu rivestìu?
39 O quandu t’ emmu vistu marottu o in prexun semmu vegnüi da ti?
40 E u re rispundendu u ghe dià: in veitæ ve diggu: quante votte l’eì fætu a ün de questi mæ fræ ciü piccin, l’eì fætu a mi.
41 Allùa u dià anche a quelli che sân â sinistra: andæ via da mi, maledetti, in tu feugu eternu cu l’è preparòu pe u diau e pe i so angei:
42 Perchè ho avüu famme, e nu m’eì dætu da mangiâ; ho avüu sæ, e nu m’eì dætu da beive ;
43 Ea ramingu, e nu m’eì allogiòu; nüu, e nu m’eì rivestìu; marottu e in prexun, e nu m’eì vixitòu.
