Pagina:U santu Evangeliu segundu Mattè.pdf/122

Da Wikivivàgna

102

s.


25 E avendu puia sun andætu, e ho ascuzu suttutæra u to talentu; eccu ti hae quellu che l'è to.

26 Ma u so padrun rispundendu u g’ha ditu: servitû cattivu e pôtrun, ti saveivi che mi taggiu u gran duve nun ho seminòu, e raccheuggiu duve nun ho versòu:

27 Ti duveivi dunque dâ u mæ dinâ a i banchieri, e riturnandu avieivu risevüu u mæ cun frütu.

28 Piggiæghe dunque u talentu, e dælu a quellu cu l’ha dexe talenti.

29 Perchè a chiunque ha ghe sâ dætu, e u sâ nell’abbundansa, ma a chi nun ha ghe sâ piggiòu anche quellu che ghe pâ d’aveì.

30 E cacciæ quellu servitû inütile ne ê tenebre de feua: là ghe sân centi e ruggiâ de denti.

31 E quandu vegnià u Figgiu dell’оmmu ne a so maestæ e cun lê tütti i angei, allùa u s’assetttià surva u tronu da so maestæ,

32 E tütte ê nasiuin se radüniàn davanti a lê, e u separià ün da l’âtru, cumme ün pastû u separa ê pegue da i cravetti;

33 E u mettià ê pegue â so drita, e i cravetti â sinistra.

34 Allùa u re u dià a quelli che sân â so drita: