Pagina:U santu Evangeliu segundu Mattè.pdf/108

Da Wikivivàgna

88

S. MATTÈ.


25 Oua gh’ean da nuì sette fræ, e u primmu avendu piggiòu muggê, u l’è mortu, e nun avendu figgieu, u l’ha lasciòu so muggê a so fræ.

26 Cusci l’è stætu du segundu e du tersu fin a u settimu.

27 E per l’ürtima de tütti l’è mortu anche a donna.

28 Dunque ne а resürresiun de chi a sâ muggê fra i sette? perchè l’han avüa tütti.

29 Ma Gesü rispundendu u g’ha ditu: vuiâtri sbaliæ, nun savendu e Scrittüe, nè a putensa de Diu.

30 Perchè ne a resürresiun nè i ommi piggiàn muggê, nè e donne marìu; ma sân cumme i angei de Diu in sê.

31 Inturnu poi â resürresiun di morti nun eì lættu quellu che l’è stætu ditu da Diu parlandu a vuiâtri:

32 Mi sun u Diu d’Abrammu, e u Diu d’Isaccu, e u Diu de Giacobbe. U nun è u Diu di morti, ma di vivi.

33 Sentìe queste cose, ê türbe se mâveggiavan da so duttrinha.

34 Ma i Farizei avendu savüu cu l’aveiva tappòu a bucca a i Sadducei, se sun missi d’ accordu;

35 E ün de lu, duttû da lezze, u l’ha interrugòu per tentâlu: