se
s. MATTE.
5 Ma quelli nu n’han fætu caxu, e sun andæti chi
in ta so villa, chi a u so negosiu;
6 E i âtri han piggiòu i so servituì, e avenduli mâtrattæ, l’han ammassæ.
7 Avendu u re sentiu questa cosa, u s’è arraggiòu; e mandæ i so ezærciti, u l’ha sterminòu quelli assascin e ê so sittæ.
8 Allùa u l’ha ditu a i so servituì: veamente ê nosse sun preparæ, ma quelli che ean stæti invitæ nu ne sun stæti degni.
9 Andæ dunque insimma dê stradde, e quanti truvieì ciammæli a u spuzalisiu.
10 Е i so servituì, andæti pe ê stradde, han radünòu quanti han truvòu, buin e cattivi, e a sala de nosse a s’ è impìa de persunhe invitæ.
11 Ma intròu u re per vedde ê persunhe che ean a toa, u g’ha vistu ün ommu cu nun ea in abitu da nosse.
12 E u g’ha ditu: amigu, cumme ti è intròu chì nun avendu vestimentu da nosse? Ma quellu u l’ha taxüu.
13 Allùa u re u l’ha ditu a i servituì: lighæghe ê muen e i pê, e cacciælu nê tenebre de feua: là ghe san centi e ruggiâ de denti.
14 Perchè multi sun i ciammæ e pochi i elætti.