 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
во
s. MATTE.
Е QUANDU sun stæti vixin a Gerüsalemme, arrivæ a Betfage, da u munte Olivetu, allùa Gesü u l’ha mandòu duì di so discepuli
2 Dixendughe: andæ ne u castellu cu v’è de rimpettu, e sübitu truvieì ün’azeninha ligâ, e cun lê u so azenettu: deslighæli e menæmeli chì:
3 E se quarcün ve dià quarche cosa, dîghe che u Segnû u n’ ha de bezeugnu, e sübitu u i lascià andâ.
4 E tüttu questu u l’è stætu fætu, perchè s’adempisse quantu ea stætu ditu da u prufeta cu dixe:
5 Di â figgia de Sion: eccu che u to re u vegne a ti mansuetu, assettòu in sce ün’azeninha, e a ün azenettu figgiu d’ün aze da züvu[sic].
6 E i discepuli sun andæti, e han fætu cumme Gesü u g’ha cumandòu.
7 E han cundütu l’azeninha e l’azenettu, е g’han missu surva i so vestî, e ghe l’ han fætu assettà addossu.
8 E ünha grandiscima quantitæ de populu u l’ha desteizu i so vestî in scia stradda; e âtri taggiavan e ramme da i ærbui e ê destendeivan in scia stradda :
9 E ê türbe che andavan avanti, e quelle che gh’an-
