Pagina:Rostampao.djvu/5

Da Wikivivàgna

Stampao, e non un virtuozo; ma sento dî, che ri Latin mæximi se voressan fâ parlâ Çiçeron ò Virgilio con re fraze e re parolle dro sò Plaoto e dro sò Vitruvio, aotoî dro secolo d'oro, se fareivan cançonâ; e così à ra reversa. Ro carroggê parla da carroggio; ro bon çitten parla polito e netto.

Passo aora à dî quarcosa de l'Aotô de questo libro; ro quæ in queste sò poexíe o l'ha fæto parlâ ro bon çitten e ro carroggê. Se o l'ha misso in bocca d'ognun de lô re parolle e re espressioin che ghe convegnan, chi ro pœu condannâ? Miræ s'o confonde i caratteri, e giudichæne. se assolutamente non ve piaxe ro parlâ basso, e voî lasciæro stâ. Non á tutti piaxe ra priscinsœura, dunque ra priscinsœura non s'hà ciù da vei in Ciaçça nœuva, in Pontexello, in Soççeivera, in Fossello? Non se doverà ciù fâ dre torte, dre gattafúe, dri scciattamaríi? Lê scrive per quelli che amman e stimman ra nostra patria, ra nostra lengua, e che son veri e boin Zeneixi. Non me spiego de ciù, perchè no me conven. Stæme allegri, e lezzei.