Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/96

Da Wikivivàgna

CANTO VII.

Tradûto in Lengua Zeneize

DA RO SIG. STEVA DE FRANCHI

patriçio zeneize.


ARGUMENTO.

Erminia fuzze, e da un Pastô gh'è dæto
Alôgio. L'è restaoù intr'o rattairœu
D'Armida Don Tancredi, chi era andæto
Çercandora, e trovâra o non ra pœu.
Raimondo, che dall'urna o vègne estræto
Te me scarllaçça Argante ben de cœu:
Ro Diao, che per lê væ che a va mâ,
Guerre, tempeste, e venti o fa adesciâ.


“1”[1]
Intanto Erminia, zù pr'uña boscaggia,
A l'andava a cavallo de stranscion
Persa ra brilla, staffa, e ra morraggia,
Ciù giana, che uña scorça de limon:
Per tutti ri strazetti lê se scaggia,
Co'un cavallo chi corre de trotton;
Sicchè pâ pû uña breiga buttá via,
Ro camminâ derrê de questa Stria.

“2”
E giusto comme quando là a Fiaccon[2]
Ro Cacciaoù pe ri boschi è tosto stracco,
Se uña lêvora schitta, o pû un vorpon,
Ghe resta lì aggreppîo ro can bracco.
Così chì ri Françeixi in confusion,
Se ne retornan con re veìre in sacco.
Ra meschiña fuzzîa comm'un spravê,
E senza aveise l'œuggio de derrê.

“3”
A menò ro scappin tutto ro giorno,
E ciù ra nœutte, sença vetturin,
Con cianze, desperâse lì d'intorno,
E fâ per ra campagna cianzorin,
Ma quando pœu ro Sô ne fa retorno,
E porta all'âtro Mondo ri lampioin:
Se trê da ro Giordan ri stivaletti,
E con dro sevo se mêgò i spegetti.

“4”
Ro desgusto, ra peña, con l'angoscia,
Ghe fen passá ra vœuggia de mangiâ:
E ghe saræ vegnûo ro mâ dra soscia,
Se a non se foisse un poco adormentâ.
Acoregá intro fen comm'uña boscia
A ciôde ri œuggi, e a començò a ronfâ;
Ma mentre che a dormiva, Amô forfante
O ghe feççe assunnâ ro sò Galante.

  1. Le prime ventuna Ottave, segnate colle virgole, sono state tradotte dal fu Sig. Francesco Maria Viceti.
  2. Monte vicino a Genova, comodo per la caccia