Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/87

Da Wikivivàgna

54
S'eran però battûi tanto da cœu,
Che i Turchi e ri Crestien favan foghetti,
Dixendo tra de lô: Donde se pœu
Trovâ ciù valoroxi stœumeghetti?
Tutti dixan cianin: Che doî faxœu!
E te ghe fan sciù mille descorsetti.
Nesciun però sa dî in tro sò çervello
Chi de doî sæ ciù bravo, o questo, o quello.

55
E così ghe pá un’anno ogni momento
Aspettando ra fin de questo cæto:
Ognun fa lì ra fora dro bestento
Per veì chi vinçe, o perde in sto gran fæto
Ma ciù de tutti in corpo ha ro spavento
Ro cœu d'Erminia affrîto, e malandæto,
Ch'a vedde ra sò sciorte barançá
Tutta in çimma dra pointa d'uña spâ.

56
De Cassan Ræ d'Antiochia a l'era figgia,
E quando ro sò regno ghe piggion
Ri nostri, lê restô sola zenziggia
Fra ri nemixi sœu, che l'arrizzon;
Ma comme a l'era d'uña gran famiggia,
Da Tancredi i favoî se ghe accordon,
E benchè a foîsse prexonera, e scciava,
Però comme Regiña o ra trattava.

57
O ra servì da amigo, e libertæ
O ghe dê per un’atto generoso:
Ghe foìn poi tutte quante relascæ
Re gioje, e quanto a l'eiva de prezioso:
Vista in Signor de così poca etæ
Tanta virtù, e un cœu così amoroso,
A ghe restô obbrigá de tá mainera,
Che lascio dî comme a ghe feççe cera.

58
A commençò a piggiâghe tanto amô
Ch'a se saræ per lê fæta fá in tocchi,
E se o no foîsse stæto per l'onô
Dra Damma chi no çærca fâ dri stocchi,
A se saræ fermâ scciava con lô
Per fâ con ro galante quattro gnocchi;
Ma a fu obbrigâ a partîne, e con l'antiga
Sò Moære andâ a scioráse in terra amiga.

59
Vegnì in Gerusalemme, e ghe fe grazia
Ro Ræ Aladin, si ben crûo de natura:
Ma ra meschiña, inteiza ra desgrazia
De sò moære scuggiâ in tra seportura,
De sospirâ, de cianze a no se sazzia,
E pû in tre quest'amara congiuntura,
A no poette zœu moæ desmentegáse
Tancredi pe ro quâ a sente bruxâse.

60
A se sente bruxâ, bruxâ a tâ segno,
Ch'a no trœuva a ra sciamma refrigerio,
Perchè, senza nesciun malo dessegno,
Con ro Galante a l'ha ro desiderio,
E quanto de crovîse a l'ha ciù impegno,
Tanto ciù se ghe scrœuve ro misterio;
Ma Tancredi l'è torna chì ch'o ven
Sotta Gerusalemme co i Crestien.