Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/289

Da Wikivivàgna

76
Non aspêta, che aççettan ri sò invîi
I compagni; esce fœura sto mastin,
E solo sfîa mille Françeixi unîi,
Intra ond'è mille spoæ ro Turco fin;
Ma da l'impeto sò squæxi rapîi
Ro seguan ri âtri insemme co' Aladin.
Chi caouto, o vile fu, n'hà ciù temanza,
Opea ciù de furô, che de speranza.

77
Quelli; che se gh'imbattan dra sò spâ
Cazzan da i corpi orribili improvixi:
Se veddan primma morti, che amaççâ,
Così spedìo o l'è in atterrâ i nemixi:
Da i primmi a ri derræ de st'animâ
Dra nœutte van con ro terrô ri avixi;
De mœuo che tumurtuando dra Sorîa
Ra gente amiga zà squæxi fuzzîa.

78
Ma con manco de poira ro Guascon
L'ordine dra sò squaddra tegne in pê,
Tutto che pre êsse vexiña a l'aççion
De ficco a fu battûa senza quartê.
Nesciun dente de lovo, o de vorpon
Ne granfia, o becco de farco, o spravê
S'insangonò in ra mandra, o fra ri oxelli,
Comme ra spâ de Soliman tra quelli

79
Pâ giusto, che affamâ a l'ingiottisce
Peççi d'ommi, e ro sangue œuggie sciorbî
E con lê Aladin batte, e ferisce,
Seguitaoù da ri so, ri assediatoî.
Ro bon Raimondo corre onde sbertisce
Soliman ri Crestien ne vœu fuzzî;
Se ben ch'o l'aggie ra man conosciûo
Che ghe fe œuveâ l'inguento con l'imbûo

80
Animozo l'affronta, ma o se sente
Ferî de nœuo oud'o[sic] fu primma offeizo:
Solo n'è corpa ra so etæ cadente,
Che dre botte non pœu soffrî ro peizo.
In sto tempo asâtaoù da molta gente
O fu, ma da âtretanta o fu defeizo.
Ro Sordan se ne va, perch'o ghe pâ
Za morto, o pù, ch'ogn'un ro pœu amaççâ.

81
Contra ri âtri s'investe, e taggia, e squarça,
E in poco scito fa cose stupende.
D'un commisso dra morte o fa comparsa,
Çerca per tutto de fâ prœuve orrende,
Comme, chi ha sempre ra pittanza scarsa,
A un bon disnâ solo a ingorfâ o l'attende,
Così apointo se fa veì ro Sordan
Abbrascaoù, e ascramaoù de sangue uman.

82
Carando pe ra breccia o tira vîa,
E a ra gran zuffa corre de trotton,
Ma in ri compagni ro furô, e ra poîa
Resta, ch'intrò a i nemixi int'ro gippon;
Uña schera vorræ rende compîa
Ra vittoria, e redûira a perfezion.
L'âtra resiste sì, ma non e senza
Segno de fuga ra sò resistenza.