Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/238

Da Wikivivàgna

68
E quando pâ che zà l'Italia sciûta
Degghe restá pr'i Goti, e andâ in roviña.
E quando Romma temme êse destrûta
Per San Pêro, e San Pôro a ra cagniña,
Mostra che Aurelio torna l'ha redûta
In libertæ con ra sò gente fiña.
Poi ghe fa veì Foresto incontro a quello
Chi da tutti è ciammaoû de Dio fragello.

69
Quest'Attila chi o sæ ben se conosce.
O l'ha j'œuggi de drago, e o l'ha ra faccia
Tale quale de can: basta ch'o tosce,
Ch'o fa andâ a chi se sæ ra testa a caccia:
Mentre a Foresto o va per dá re angosce,
L'amigo ciù animoso o ro recaccia;
Poi defende Aquilêa gran çittadon,
Foresto dell'Italia ro Sanson.

70
Ciù in là o lasciò de vive, e ra so morte
Fe mancanza a ra Patria: ecco l'erede
De tanto Poære, Acarinin ro forte,
Che per cappo d'Italia a lê o succede.
Çedeiva Altin a ra sò mara sciorte,
E non a ri Unni. Terre assæ o possede
Sciù ro Pò donde o fe ville, e casette,
E o l'imbastì Ferrara comm'o poette.

71
Contra l'ægua dro sciumme strepitosa
Gren mœu o ghe cianta, e ra çittæ cresceiva,
Donde poi con ro tempo groriosa
Ra Casa d'Este sparegâ doveiva:
Pâ ch'o rompe ri Alani, e stomagosa
Giorná contro Odoacro fâ o se veiva:
Per l'Italia a ra fin st'ommo avoxaoù,
Comme so Poære, o mœure immortalaoù.

72
Conseigo mœu Alforisio: e fœu bandîo
Se vedde Azzo, e Costanzo, chi è so fræ,
Ma morto Odoacro in un boccon tradîo
Tornâ con re sœu forze redoggæ:
E ro gran Bonifazio ecco spedîo,
Ch'uña freçça gh'ha ri œuggi descascæ,
E pâ ch'o rîe morendo: poi ro cruddo
Totila è vinto, e l'è salvaoù ro scuddo.

73
Valerian sibben de primmo peì
O fa comme zà un tempo fe so Poære:
Con uña varentîa da fâ straveì
Ra canaggia dri Goti o manda in ære:
Ernesto co i Scciavoin se a fa vareì
Bravo fin int'ra pança de so moære;
Ma primma da Monscelse ro Sciô Aldoardo,
O pensò scazzigâ ro Ræ Lombardo.

74
O gh'era Enrigo, e Berengario, e donde
Spiegava Carlo ra so aougusta insegna,
Pâ ch'o sæ lê ro primmo chi responde
Con ra so spá a ra man (oh impreiza degna!)
Seguita poi Lovise, e con re gronde
Strenze ro Nevo, che in Italia o regna,
O l'azzuffa, e ro venze, o l'ha prexon:
Poi co i so çinque figgi gh'era Odon.